Każde cyfrowe urządzenie potrafiące rejestrować obraz (aparaty, skanery itp.) robi to z mniejszą lub większą niedokładnością. Najczęściej kolory są „przesunięte”, biały nie jest biały, a szary posiada dominantę kolorystyczną. Z pomocą przychodzi wtedy profilowanie. Profilowanie umożliwia przekształcenie błędnych wartości kolorów w poprawne wg „tablicy odniesienia/przesunięcia kolorów” zawartej w utworzonym wcześniej profilu danego urządzenia. Przy skanowaniu do kalibracji (utworzenia profilu) używa się specjalnych wzorców. Wzorce te pokryte są różnobarwnymi kwadratami, z ściśle określonymi (zmierzonymi) kolorami dostępnymi również w formie pliku tekstowego. Na podstawie różnic w wartościach kolorów (między zeskanowanym wzorcem, a wartościami odniesienia dostępnymi w pliku tekstowym) wyliczane są przesunięcia kolorów i zapisywane jako profil kolorystyczny. Profil taki możemy użyć w programie graficznym, aby przywrócić poprawne kolory dla wszystkich zeskanowanych tą samą maszyną materiałów.
Wzorce transparentne (dla skanerów materiałów transparentnych) dostępne są w różnych formatach (35mm, 6x7 oraz 4x5") oraz różnych podłożach (np. Fuji Provia, Fuji Velvia, Kodak Ektachrome). Im większy wzorzec tym większa dokładność pomiaru i kalibracji (mniejsze ziarno, większy obszar do wyliczania średniej). Od rodzaju podłoża zależy gęstość optyczna (Dmax), co za tym idzie dokładność kalibracji w cieniach, oraz wielkość gamutu. Na jakość profilowania ogromny wpływ ma również zachowanie jednakowych warunków podczas skanowania: np. nagrzanie lampy (gdy jej stabilna charakterystyka jest osiągana dopiero po określonym czasie działania) oraz użycie dokładnie tej samej techniki skanowania, która używana będzie przy skanowaniu wszystkich materiałów (te same folie, płyn do skanowania itp.).
Osobiście używam targetów 4x5" stworzonych na slajdzie Velvia 100. Do tworzenia profili używam oprogramowania xRite iProfiler oraz świetnego darmowego oprogramowania CoCa.